AUTTA คือใคร? ประวัติและผลงานของ กร อัษฏกร เดชมาก เจ้าของเพลง “สุดท้ายแล้วเราจะ”

ชื่อของ AUTTA อาจจะเป็นชื่อที่ใครหลายคนที่คุ้นหูกันดี วันนี้ Zcooby ขอนำพาทุกท่านไปรู้จักศิลปินนักร้อง AUTTA หรือ กร-อัษฏกร เดชมาก เจ้าของเพลงดังอย่าง “สุดท้ายแล้วเราจะ”

AUTTA คือใคร?

AUTTA (ออกเสียงว่า อัต-ตา) เป็นชื่อในวงการของศิลปินท่านหนึ่งคือ อัษฏกร เดชมาก (ชื่อเล่นว่า กร) เป็นนักร้องสไตล์แรปเปอร์ชาวไทย สังกัดค่ายเพลง YUPP! เจ้าของเพลงดังอย่าง “สุดท้ายแล้วเราจะ” และเพลงอื่นๆ อย่าง ว่างยัง, แย้มบาน, ชายหน้ามึน, ANTLV และ ไม่ว่างมองฟ้า ฯลฯ

ชื่อของเขาเริ่มเป็นที่รู้จักจากการเป็นหนึ่งในผู้เข้าประกวดการแข่งขันร้องเพลงรายการ The Rapper 2 (เดอะแร็ปเปอร์ ซีซันที่ 2) และเข้าจนถึงรอบ Final Rhyme และได้รับตำแหน่งรองชนะเลิศ

ประวัติของAUTTA

ชื่อจริง : อัษฏกร เดชมาก

ชื่อเล่น : กร

ชื่อในวงการ : AUTTA , กร AUTTA

วันเกิด : 19 สิงหาคม พ.ศ. 2537

อายุ : 29 ปี

การศึกษา : สำเร็จการศึกษาจาก วิทยาลัยดุริยางคศิลป์ มหาวิทยาลัยมหิดล (College of Music, Mahidol University)

อาชีพ : นักร้องสไตล์แรปเปอร์

ผลงานเด่น : เพลง “สุดท้ายแล้วเราจะ”, ว่างยัง, แย้มบาน, ชายหน้ามึน, ANTLV และ ไม่ว่างมองฟ้า

ผลงานล่าสุด : อัลบั้ม 3 . 4 5 x 4 . 9 x 2 . 5 5

Facebook : Auttakorn Deachmak (Korn)

Instagram : auttakornnn

Youtube : AUTTA

Twitter : @auttakornnn

Tiktok : auttakornnn

เพลง สุดท้ายแล้วเราจะ

เนื้อเพลง สุดท้ายแล้วเราจะ

สุดท้ายแล้วเราจะลืมทุกคำตอบ ลืมทุกคนที่รออยู่
สุดท้ายแล้วเราจะลืมความอุ่นจากการกอด ลืมรสชาติจากการจูบ
สุดท้ายแล้วเราจะลืมทุกคำปลอบ ลืมทุกคำขู่
ลืมว่าเราเป็นแค่ไอ้คนกระจอกที่พร่ำบอกให้เวลาหยุด

สุดท้ายแล้วเราจะลืมคนที่ควรลืม แล้วยังเสือกลืมคนที่ควรจำ
ลืมเรื่องที่ละเลยมาตลอดเวลาแต่รู้ตัวตลอดเวลาว่าควรทำ
ลืมคนที่เราเบนหน้าหนีแล้วรู้ตัวอีกทีว่าควรฟัง
สุดท้ายแล้วเราจะลืมทั้งคนที่เยินยอเราแล้วพออีกวูบเดียวเดินไม่นานเกินรอก็ลืมคนที่เกลียดเราซะเข้ากระดูกดำ

ลืมเพลงที่เคยชอบฟัง ลืมหนังที่เคยชอบดู
ลืมคนใจร้ายที่ตอนสุดท้ายแม่งก็ไม่ชอบกู
สุดท้ายแล้วเราจะลืมความทรมาน การร้องไห้ น้ำตาที่ซับ
รวมไปถึงลืมสิ่งดีๆ ที่เคยได้รับ

ยังอยากจะยืนยันคำเดิมจริงๆ หรือเปล่า
ถ้าสุดท้ายแล้วเราได้ลืมสิ่งที่อยากจะลืม
เมื่อความทรงจำมันหมดเวลาให้ยืม
เธออยากจะคืนจริงๆ หรือเปล่า
อยากจะลืมจริงๆ หรือเปล่า
หรืออยากลืมแค่เป็นครั้งเป็นคราวหรือเปล่า

ความทรงจำแสนสั้นชีวิตแม่งก็สั้นไม่ต่างกันเท่าไหร่
แต่เมื่อพ้นผ่านข้ามคืนการลืมคือจุดเริ่มต้นของการจำครั้งใหม่
สิ่งที่น่ายินดีของความทรงจำคือยังจำได้ว่าเคย
สิ่งที่น่ากลัวที่สุดของมันคือมึงจดจำอะไรไม่ได้เลย

HOOK
สุดท้ายแล้วเราจะลืมทุกสิ่ง
สุดท้ายแล้วเราจะทิ้งทุกอย่าง
กลิ่นหอมของความทรงจำสลายเป็นสีเจือจาง
แค่เพียงไม่นานถูกลมพัดลอยผ่านไป

เมื่อนกพิราบสยายแย้มปีก
ทุกสิ่งที่เคยได้ยินจะค่อยๆ จาง
อ้อมกอดที่เคยสัมผัสจะหายไปในพริบตา
สักวันเราคงถูกลืมเลือนไม่ต่างกัน

VERSE 2
มองดูที่ที่เคยใช้เวลา
มองดูที่ที่เป็นที่ประจำ
มองดูที่ที่เคยไปด้วยกัน
มองดู แล้วก็รู้สึกแปลกๆ
Man, a lot of that we had done.
Damn, a lot of time I’ve been drunk.
Damn, a lot of truth ที่กูปฏิเสธ
ทุกครั้งกูยังเจ็บ ด้วยสาเหตุอีกเป็นพัน
ในทุกวันยังคิด ว่าจริงๆ กูควรจะยืนได้แล้ว
จริงๆ กูควรจะออกจากความขมขื่นได้แล้ว
จริงๆ กูควรจะหยุดเกาผื่นของคืนก่อนๆ ได้แล้ว
วันที่ไม่มีใครให้เถียง จริงๆ กูยังจำเสียง
แม่ปลุกให้ลุกขึ้นตื่นได้แล้ว
แม่บอกว่าลูก จะยังต้องเจอเบอร์ที่ยังต้องจำ
โลกมีกฎที่มันโคตรไม่ยุติธรรม
อยู่ข้อหนึ่ง คือมึงจะจำได้
เฉพาะสุขที่สุด ทุกข์ที่สุด การพบเจอ
จากลา ยิ้มกว้าง การเล่นตลกของโชคชะตา
และการหักหลังบ้าๆ จากคนรอบๆ มึง
โลกเล่นสมองมึง อย่างละโมบ ด้วยคำว่าสำคัญ
มึงจงจำ มึงจำ มึงจำ มึงใส่กะโหลก
ความสัมพันธ์ ความสำเร็จ จบและเจ็บ
ตามอัตภาพ อย่าฝืนกฎของธรรมชาติ
มันไร้ประโยชน์